Jedna z najczęściej spotykanych chorób skóry, dotyka aż 15% populacji. W okresie dojrzewania występuje w różnych odmianach klinicznych u większości młodzieży, a 10% pacjentów wykazuje aktywne objawy choroby jeszcze między 30. a 40. rokiem życia.
U dziewcząt szczyt zachorowań przypada między 14. a 17. r.ż., natomiast u chłopców pomiędzy 16. a 19. r.ż.
U większości (80%) chorych zmiany ustępują w 22.-23. r.ż. Ocenia się, że u 85% pacjentów z trądzikiem występuje łagodna postać choroby, a u 15% - ciężka.
Wcześniejsze wystąpienie trądziku wiąże się zwykle z cięższym i przewlekłym przebiegiem oraz gorszą odpowiedzią na leczenie. Obie płcie są w równym stopniu predysponowane do wystąpienia trądziku, cięższe postacie występują jednak częściej u mężczyzn. Wynika to z uwarunkowań genetycznych i hormonalnych.
Skąd się bierze trądzik??
Spowodowany jest nadmiernym wydzielaniem łoju oraz zaburzeniami rogowacenia naskórka przy ujściu mieszka włosowego.Nie bez znaczenia jest również aktywność hormonów płciowych (zwiększona w okresie pokwitania).Dodatkowo dołączają się
zakażenia bakteryjne.
Zmiany na skórze pojawiają się w następującej kolejności:
1.Pierwotny wykwit trądzikowy: ->zaskórniki 2.wykwity zapalne ->grudki,krosty oraz cysty
W leczeniu trądziku stosuje się różne substancje lecznicze o zróżnicowanych mechanizmach działania,w celu jak najskuteczniejszej terapii.Należą do nich:
NADTLENEK BENZOILU- uwalnia on wolne atomy, działa odkażająco, szczególnie na beztlenowce Propionibactericum acnes. Ponadto powoduje odczyn zapalny w skórze z wtórnym złuszczeniem. Podobnie jak witamina A, jednak słabiej działa rozpuszczająco.
Zaleca się łączenie nadtlenku benzoilu z antybiotykami oraz mikonazolem.
Nie zaleca się łączenie nadtlenku benzoilu z tretynoiną i kwasem azelainowym
KWAS AZELAINOWY- działa przeciwbakteryjnie,zaburzając syntezę białek bakteryjnych,zwiększa złuszczanie naskórka,zapobiega powstawaniu zaskórników,zmniejsza wydzielanie łoju.
Obydwie substancje są stosowane miejscowo.
Lekami zapobiegającymi zakażeniom są antybiotyki (oczywiście o takim leczeniu decyduje lekarz).Należy do nich erytromycyna (często w połączeniu z witaminą A lub jonami cynku), Klindamycyna oraz Tetracykliny.
Generalnie w leczeniu miejscowym wskazane jest łączenie kilku preparatów w celu zwiększenia skuteczności działania.
Szerokie zastosowanie w leczeniu trądziku znalazły kwasowe pochodne vit.A zwane retinoidami. Są stosowane miejscowo i ogólnie w trądziku ropowiczym, bliznowcowym oraz trądziku o przebiegu piorunującym.Wnikają one do wnętrza komórki, łącząc się z białkiem, powodując zmianę ekspresji genów, modulując w ten sposób metabolizm komórkowy oraz syntezę białek.Wykazują one działanie złuszczające naskórek,stymulują układ odpornościowy,łagodzą odczyn zapalny i zmniejszają wydzielanie łoju.
Miejscowe i ogólne retinoidy stosowane w trądziku to np. tretynoina,izotretynoina
czy adaptalen. Oczywiście o terapii tymi lekami decyduje lekarz! Leki te wymagają przy stosowaniu szczególnych restrykcji odnoszących się do życia seksualnego (pełna antykoncepcja),gdyż uszkadzają płód-stąd przeciw wskazane są w ciąży.
Kolejną grupą leków stosowaną w trądziku są substancje zmniejszające wpływ działania męskich hormonów na organizm. Chodzi tutaj głównie o testosteron a leki te określamy jako tzw.Antyandrogeny.Testosteron jest głównie hormonem męskim,stąd trądzik jest zdecydowanie bardziej uporczywy w leczeniu u chłopców niż dziewczynek,co jednak wcale nie oznacza że nie może mieć u nich ostrego przebiegu.W naszym organizmie występują liczne miejsca wiążące androgeny.Jednym ze sposobów leczenia jest blokada tych miejsc np. przez niektóre leki antykoncepcyjne, często stosowane u nastolatek.
Inną możliwość stanowi blokada enzymów przekształcających słabsze androgeny w silniejsze (takie jak testosteron).
Terapia tymi lekami odbywa się również pod kontrolą lekarską.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz